روشی ساده وموثر برای بهبود خواص مکانیکی داربست های کلاژنی به کمک پرتودهی با فرابنفش

کلاژن جزء عمده پروتیینی بافت های غضروف، استخوان، پوست و بافت هم بند و نیز بخش عمده ماتریس خارج سلولی است. کلاژن نوعI،ساختار پیچیده ای دارد. این ساختار، از سه زنجیر پلی پپتیدی تشکیل شده است که به دور هم پیچیده شده اند و ساختار مارپیچ میله ای شکلی را می سازند. کلاژن زیست ماده مهمی در بسیاری از کاربردهای مهندسی بافت به شمار می رود و می تواند به شکل های مختلفی مانند ژل، فیلم، اسفنج و فیبر ساخته شود. از این پلیمر به دلیل خواص ایمنی زایی کم و ارتقای رشد سلولی، به طور معمول به عنوان داربست برای مهندسی بافت استفاده می شود. متاسفانه، خواص مکانیکی ضعیف و سرعت تخریب زیاد داربست های کلاژنی منجر به ناپایداری آن می شود و کارکردن با آن را مشکل می سازد. با ایجاد اتصالات عرضی در کلاژن پایداری ساختاری و سرعت تخریب آن را می توان با توجه به نیازهای مربوط تنظیم کرد. استحکام، سرعت جذب و زیست سازگاری زیست مواد کلاژنی بسیار متاثر از روش و مقدار شبکه ای کردن آنهاست. در این مطالعه، اثر پرتودهی UV بر داربست های کلاژنی بررسی شد. داربست های کلاژنی با روش خشکاندن انجمادی در دمای انجماد 80-درجه سانتی گراد ساخته شدند. سپس درمعرض پرتو دهی UV قرار گرفتند. اندازه تخلخل میانگین داربست ها با استفاده از تصاویر میکروسکوپی الکترون پویشی 14/51+98/52 MM به دست آمد. داربست هایی که برای 15MIN به کمکUV در 254NM پرتودهی شدند.. بیشترین استحکام کرنشی (%0/98+17/37) مدول یانگ (0/15MPa+1/67)و بیشینه بار (2/38cN+24/47) را داشتند. از آن جا که شکست جزیی ساختار کلاژن با روش رنگ نگاری SDS-Page بررسی شدند که در نهایت پس از پرتودهی زنجیر تخریب شده ای مشاهده نشد. در این مطالعه ،پرتودهی UV به عنوان روشی سریع، آسان و قابل کنترل برای افزایش استحکام مکانیکی داربست های کلاژنی ،بدون اثر تخریبی روی آنها معرفی شد.

کلیدواژه ها:

مهندسی بافت ، داربست کلاژنی ، پرتودهی UV ، شبکه ای کردن فیزیکی ، خواص مکانیکی