شهود در فلسفه، استدلال در عرفان

انسان در شناختهستی و دستیابی به حقیقت دو وسیله در نهاد خویش و دو راه پیش روی خود دارد، عقل و دل؛ برهان و کشف. برخی راه برهان را اختیار کرده و شهود را به سبب نداشتن استدلال بی ارزش دانسته و برخی هم شهود را به سبب حضوری بودن آن بر برهانبرتری دادهاند. حکیمان متاله با پژوهشهای خود در فلسفه و عرفان توانستند این مطلب رااثبات کنند که عقل و دل اگرچه روشی جدای از هم دارند اما مقصدشان یکی است و تفاوت یافتههای آن دو را به شدت و ضعف دانستند. از این رو برهان وکشف را نیازمند یکدیگر دیدهو کمال هر یک را به دیگری دانسته و توانستند بنیان محکمی برای شناخت هستی بنا نهند.

کلیدواژه ها:

شناخت ، برهان ، شهود ، وحدت وجود ، تجلی ، وجود استقلالی ، وجود ربطی ، وجود مطلق ، وجوب وجود