بازشناسی مرز تفویض از ولایت تکوینی در اندیشه شیعه

اعتقاد به مقامات عالی و فضایل امامان شیعه (عل ی همالسلام ) و باور به انجام کرامات و تصرف ایشان در امور جهان ذیل آموزه صحیح ولایت تکوینی قرار می گیرد . هنگامی که محبان ایمه در راستای این اعتقاد احتمالا در برخی موارد عاشقانه و خالصانه تلاش میکنند که بیش از حد متعارف برای امامان معتقد به مقامات شبه خدایی شده و به ثناگویی افراطی بپردازند، در واقع از عقیده حقه ولایت تکوینی گذر کرده و به پندار غلو و باور نادرست تفویض گرفتار گردیدهاند . مسیله این مقاله تلاش برای شناسایی مرز میان این دو اعتقاد ولایت تکوینی و تفویض است .در ا نی نوشتار با محور قرار دادن ملاک ها و معیارهای عقلی و نقلی ارزیابی می شود که مقامات امامان و تصرف در جهان به اذن خداوند متعال و در طول اراده او میباشد. اعتقاد به ولایت تکوینی امامان به عنوان امر بین الامرین میان تفویض و تقصیر و در واقع حد وسط میان دو نقطه افراط و تفریط قرار می گیرد . از ای ن رو، اعتقاد به بالاترین درجه در مقامات و نقش آفرینی در امور جهان برای ایمه در دایره عبودیت منافاتی با توحید نداشته و تفویض نیز شمرده نمیشود .

کلیدواژه ها:

غلو ، تفویض ، ولایت تکوینی ، امر بین الامرین