کاربست و سنجش نظریه محرومیت نسبی در انقلاب اسلامی ایران

در پژوهش حاضر، کوشش می شود نظریه محرومیت نسبی تد رابرت گار در قالب چارچوب نظری، انتخاب و در انقلاب اسلامی ایران مورد سنجش و ارزیابی قرار گیرد. براین اساس، سوال اصلی مقاله این است که نظریه محرومیت نسبی، قابلیت و توانایی تحلیل تحولات انقلاب اسلامی ایران را دارد. در صورت توانایی تبیین پذیری یا عدم انطباق پذیری، علت آن چیست پس از کاربست این نظریه در انقلاب ایران مبتنی بر روش توصیفی وتحلیلی، براساس دلالت های مشترک آن، علل ناسازگاری نظریه مذکور باانقلاب ایران بیان شده است. در تحلیل بحث، مدل نظری گار با مجموع گزاره های انقلاب جامعه ایران در طول انقلاب نشان می دهد که این رهیابت نظری با رویکرد ویژه خود، تنها توانایی ارزیابی و تحلیل بخشی از انقلاب را در عرصه اجتماعی دارا است.

کلیدواژه ها:

انقلاب اسلامی ، محرومیت نسبی ، انتظارات ارزشی ، توانایی ارزشی