نگاهی به نقش زبان در تعلیمات دینی

برای یک متخصص آموزش، زبان، قلب آموزش و پرورش است؛ زیرا آموزش و پرورش چیزی جز فرایند کاربرد موثر زبان نیست. زبان در بسترها و بافت های گوناگون تکوین و تکامل می یابد و به همین دلیل، هر زبانی حامل معانی و جهان بینی های متفاوتی است. بنابراین، لازم است برای فهم پذیری زبان، اقدامات خاصی صورت گیرد. انجام این اقدامات، در حوزه های خاص تری چون زبان دینی ، بسیار عملیاتی به نظر می آید. در مقاله حاضر، چشم اندازهای خاص به زبان به صورت مختصر معرفی می شود و جایگاه زبان دینی و تعلیمات دینی نیز مورد بررسی قرار می گیرد. در پایان نیز هرمنوتیک تعلیمات دینی، با نظر به سه الگوی پدیدارشناختی ، معنوی و واقع گرایی انتقادی مورد بحث قرار گرفته و نمونه های عملی کاربرد الگوها در کلاس درس معرفی می شود.

کلیدواژه ها:

زبان دینی ، تربیت دینی