پارادایم میان رشته ای حقوق بین الملل یک بررسی سیستمی با روابط بین الملل

شناخت روشمند پویای و ایستایی پدیدارهای چند ساحتی حقوقی در گستره های فردی و جهانی مستلزم قبض و بسط چارچوب های مفهومی و فائق آمدن بر تنگ نظری های معرفت شناختی نو و کهنی است که بر منطق تحلیلی و تجویزی و ساحت های هستی شناختی و معرفت شناختی دانش بالنده حقوق بین الملل و روش شناسی تکثرگرای آن سایه افکنده و آن را تا سرحد مجموعه ای از قواعد پراگماتیسم فلسفی و یا به منزله پدیدارشناسی اراده دولت پوزیتیویسم حقوقی فروکاسته است فایق امدن بر این وضعیت در گرو اتخاذ منطق تحلیلی نوینی با عنوان نظریه عمومی سیستم هاست که در این مقاله وجوه و جنبه هایی از آن بر معرفت و نظام حقوقی بین المللی تطبیق داده شده است نظر به اینکه کاربست رویکرد سیستمی در حوزه ناآزموده حقوق بین الملل با مناقشات هستی شناختی تعارض های معرفت شناختی و چالش های روش شناختی همراه است اقتضائات معرفت شناختی ایجاب می نماید در راستای بازاندیشی قابلیت های تبیین سیستمی حقوق بین الملل جایگاه و منزلت این گستره معرفتی در سامانه عمومی دانش بشری ترسیم شود به گونه ای که بتوان مرزهای معرفتی و دامنه منطق تحلیلی و تجویزی آن را از دانش های هم سنخ همچون روابط بین الملل و علوم نا هم سنخ بازشناسی نمود

کلیدواژه ها:

حقوق و روابط بین الملل ، رویکرد سیستمی ، هنجار ، نهاد ، تقلیل گرایی ، عقلانیت انتقادی ، پوزیتیویسم منطقی