تبیین و ارایه الگوی بازآفرینی شهری فرهنگ محور با تاکید بر رویکرد نهادی

تغییر ماهیت توسعه اقتصادی در این قرن سبب شده است که در بطن اقتصاد فراصنعتی فعالیت های فرهنگی که در گذشته فرض می شود دارای اثرات جانبی بر بالندگی اقتصادی هستند به تدریج نقش پررنگی در ادبیات برنامه ریزی شهری و باز افرینی ایفا کرده اند به گونه ای که باز افرینی بر مبنای فرهنگ به یکی از رایج ترین رویکردهای بازآفرینی در بسیاری از شهرهای دنیا تبدیل شده است این در حالی است که با گذشت چند دهه از تجربه باز آفرینی در شهرهای ایران رویکرد باز آفرینی هنوز عمدتا بر مبنای مرمت و بازسازی کالبدی مناطق فرسوده قرار دارد و با وجود منابع غنی فرهنگی بهره برداری از این منابع به عنوان نیروی محرک بازآفرینی کمتر مورد توجه برنامه ریزان و سیاست گذاران شهری قرار گرفته است اما به واقع فرهنگ دارای چه نقشی در باز آفرینی شهری است باز آفرینی فرهنگ محور چیست و چه ویژگی های دارد مدل ها و شاخص های تحقق پذیری آن کدامند چه چالش هایی پیش روی این نوع باز آفرینی قرار دارد جایگاه رویکرد نهادی در این نوع بازآفرینی چیست این مقاله که از حیث هدف از نوع بنیادین و بر حسب رویکرد توصیفی و مبتنی بر مطالعه داده های پایه است در پی آن است که با پاسخ گویی به پرسش های یاد شده به تبیین و بسط ادبیات نظری رویکرد باز آفرینی فرهنگ محور بپردازد

کلیدواژه ها:

باز آفرینی ، فرهنگ ، تولید ، مصرف ، رویداد