پهنه بندی توان های محیطی گردشگری استان مازندران در جهت توسعه اکوتوریسم

مکان یابی نواحی مستعد اکوتوریسم، از ایده های مهم در مدیریت و توسعه گردشگری است. این گرایش از گردشگری، نقش مهمی در حفاظت از منابع زیست محیطی و اقتصادی کشورهای جهان ایفا میکند؛ به طوری که توسعه آن در هر کشوری نیازمند مدیریت و برنامه ریزی موثر در این حوزه است. هدف از این پژوهش، شناسایی نواحی مستعد اکوتوریسم در استان مازندران است، تا ضمن حفاظت از منابع طبیعی استان، زمینه تامین منابع مالی پایدار، برای مجموعه مدیریت شهری فراهم شود. این تحقیق از لحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی- تحلیلی میباشد. در این پژوهش، از تحلیل سلسله مراتبی و مجموعه سیستم های تصمیم گیری چندمعیاره در کنار مجموعههای فازی مقدار بازهای و اعمال نتایج در سیستم اطلاعات جغرافیایی، به منظور شناسایی نواحی مستعد اکوتوریسم در استان مازندران استفاده شده است. نتایج نشان دادند که در میان چهار معیار اصلی شناسایی شده، معیار پتانسیل های گردشگری با وزن نرمال شده نسبی 0/311، بیشترین تاثیر و در مقابل، معیار تسهیلات و خدمات مسافرتی با امتیاز نرمال شده 0/120، کمترین تاثیر را داشته است. همچنین نواحی شناسایی شده جهت توسعه اکوتوریسم، نزدیکترین فاصله را با مراکز نمونه گردشگری و همزمان دورترین فاصله را با نواحی نامطلوب داشته اند.

کلیدواژه ها:

مکانیابی ، گردشگری ، اکوتوریسم ، مدل AHP فازی ، استان مازندران