تعیین ساختار بهینه پایه های درآمدی شهرداری تهران براساس ریسک و بازدهی

سلامت مالی بودجه شهرداریها، از اهمیت بالایی برخوردار است که بازخورد آن، توانایی شهرداری در تامین خدمات بهینه و مداوم برای شهروندان است. در ده ههای اخیر، همراه با عدم کفایت منابع مالی شهرداریها، مشکل کلیدی در توسعه شهرهای کشور، عدم تطابق و متابعت هزینه ها و درآمدهای شهرداری از ساختار اقتصاد شهر بوده است. شهرداری کلان شهرها، منبع درآمدی جز اقتصاد شهری (فروش تراکم و عوارض و ...) ندارد و بقای سازمان و خدمات آن، وابسته به پویایی و پایایی اقتصاد آن است. با توجه به اهمیت ساختار درآمد شهرداریها، در این پژوهش ابتدا ساختار درآمدی و هزینهای شهرداری تهران با چند شهرداری منتخب، مقایسه و سپس با استفاده از داده های بودجهای شهرداری تهران طی دوره 1380-1394 و الگوی مارکویتز، اقدام به برآورد سهم هر یک از کدهای درآمدی براساس حداقل کردن ریسک، حداکثرسازی بازدهی انتظاری و معیار شارپ در پرتفوی درآمدی شهرداری تهران شده است. نتایج نشان دادند که ساختار درآمد شهرداری تهران، مناسب نمی باشد و با وزن های برآوردی براساس معیارهای حداکثرسازی بازده انتظاری، حداقل‎سازی ریسک و معیار شارپ، تفاوت اساسی دارد.

کلیدواژه ها:

بهینه سازی بودجه ، دولت محلی ، سبد درآمدی ، ریسک و بازدهی ، شهرداری تهران