بررسی و تحلیل تاثیر پارامترهای شکل دهی در فرآیند هیدروفرمینگ ورق

هدف این مقاله توسعه ی یک روش اصولی برای مطالعه و تحلیل تاثیر پارامترهای شکل دهی روی کیفیت شکل پذیری قطعات و تخمین ترکیب بهینه ی این پارامترها در فرآیند هیدروفرمینگ ورق می باشد. در این مقاله، تاثیر پارامترهای کلیدی شکل دهی همچون فشار سیال محفظه ی شکل دهی، ضریب اصطکاک سطح تماس سنبه و ورق، فاصله ی بین سطح لبه محیطی قالب با سطح ورق گیر و شعاع ورودی قالب در فرآیند کشش عمیق هیدرودینامیکی با فشار شعاعی مورد بحث قرار گرفته است. ابتدا مدل اجزای محدود برای شبیه سازی فرآیند ایجاد گردید و نشان داده شد که مدل توسعه داده شده مطابقت خوبی با نتایج تجربی دارد. سپس، با استفاده از ترکیب روش اجزای محدود و تکنیک تاگوچی به همراه تحلیل واریانس تاثیر پارامترهای نامبرده شده بر قطعات شکل داده شده از دو جنس مس خالص و فولاد St14 مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج به دست آمده نشان می دهد که برای هر دو حالت بیشترین نازک شدگی در یک عمق کشش ثابت و بیشترین عمق کشش قابل دستیابی، فشار سیال بیشترین تاثیر را بر شکل پذیری قطعه کار در فرآیند هیدروفرمینگ ورق دارد. همچنین با استفاده از سنبه ی خشن تر، فاصله ی بین سطح لبه ی محیطی قالب با سطح ورق گیر کمتر و شعاع ورودی بزرگتر شرایط شکل دهی بهتر خواهد شد.

کلیدواژه ها:

کشش عمیق هیدرودینامیکی ، روش اجزای محدود ، تکنیک تاگوچی ، تحلیل واریانس