نمود پارناسیسم در معلقه امروالقیس

ممکن است این سوال در ذهن خواننده مقاله مطرح شود که انگیزه جستجو و بررسی ویژگی های پارناسیسم در شعر یک شاعر جاهلی عرب که صدها سال پیش از ظهور این مکتب می زیسته است، چیست آیا( امروالقیس) پیش تر از زمان خو یش ره پیموده یا مسیله چیز دیگری است ! حقیقت آن است که پارناسیسم گرچه نامی جدید برا ی یک مکتب ادبی نوپا در قرن نوزدهم است، ولی بسیاری از ویژگی ها و اصول مطرح شده در آن در شعر شاعران عرب و به ویژه در شعر شاعران عصر جاهلی وجود داشته است و بسیاری از شاخصه ها ی مکتب پارناسیسم جزء سرشت بی پروا و گستاخ همانندان امروالقیس بوده است؛ شاعری که به زعم نگارندگان این جستار، ادب خویش را کمتر در خدمت زندگی حقیقی و راستین مردمش قرارداد و در سروده هایش به دردها، شادی ها ،سعادت و تیره روزی آنان، چندان وقعی ننهاد. نویسندگان این جستار - ضمن نکوهش ابعاد غیر اخلاقی و وجوه پارناسی منفی مطرح در چکامه (الملک الضلیل) امریءالقیس، و برکنار از تایید تصاویر آرزوهای سرکش و شادی ها ی گناه آلود او - برآنند تا حقیقت و ژرفای شعری را واکاوی نمایند که از آن، رایحه پیشگامی ادبیات مشرق زمین در طرح ایده های نخستین مکتب ادبی پارناسیسم به مشام می رسد. هرچند این پیشگامی در شعر سراینده ای به وقوع پیوسته که در حقیقت وجودی او و اشعارش همچنان شک و تردید برجا مانده است!

کلیدواژه ها:

شعر ، اخلاق ، پارناسیسم ، امروالقیس ، وضوح