بررسی مبانی وجودگرایی بر اساس پوچی قهرمانان در رمان الحی اللاتینی سهیل ادریس

با آنکه فلسفه وجودگرایی در برگیرنده برخی اصول مثبت نظیر آزادی، اختیار، مسوولیت پذیری و تعهد است، ولی این فلسفه با تکیه بر برخی مسایل چون انکار خداوند و عقاید و معیارهای متعارف، درافکندگی انسان، غربت و سرگردانی او، و نگاه منفیاش نسبت به مرگ، با نوعی دلهره و پوچی و نومیدی عجین گشته است. سهیل ادریس به عنوان یکی از پیشگامان ترویج وجود گرایی در دنیای عرب، تلاش کرده است با توجه به فضای حاکم بر جهان عرب، با انتخاب گزینشی اصول مثبت این فلسفه، تصویری خوش بینانه و نجات بخش از آن به جامعه خود ارایه دهد. مقاله حاضر در نظر دارد با تکیه بر روش توصیفی- تحلیلی، مبتنی بر تحلیل متن به واکاوی نمود مبانی وجودگرایی در رمان الحی اللاتینی بپردازد. این رمان نویس برای کارآمد جلوه دادن این فلسفه، با تکیه بر تقابل شخصیت قهرمانان، قهرمان عرب ی خود را از همان ابتدا فردی پوچ و گمگشته به تصویر میکشد که اصول وجودگرا یی همچون آزادی، اختیار، مسوولیت و تعهد، رهایی بخش او از این گمگشتگی هستند. درحالیکه قهرمان زن با فاصله گرفتن از اصول وجودگرایی به تباهی کشیده میشود و به آزادی نامسوولانه - که برداشتی ناصحیح از مفهوم آزادی مطلق در این فلسفه است- تن در میدهد.

کلیدواژه ها:

وجودگرایی ، پوچی ، سهیل ادریس ، الحی اللاتینی