ارزیابی شاخص های انرژی در تولید گندم آبی با روش های خاک وزی و کاشت مرسوم و حفاظتی در شهرستان اقلید

این تحقیق به منظور بررسی و مقایسه شاخص های انرژی در تولید گندم آبی تحت تاثیر روش های مختلف خاک ورزی و کاشت اجرا گردید. تحقیقدر قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با پنج تیمار و سه تکرار در شهرستان اقلید انجام شد. تیمارهای تحقیق عبارت بودند از: خاک ورزی مرسوم وکاشت به صورت بذرپاشی، خاک ورزی مرسوم و کاشت با خطی کار همدانی، کم خاک ورزی و کاشت با کمبینات، کشت مستقیم با خطی کار جیران صنعتو کشت مستقیم با خطی کار اسفوجیا. اطلاعات مربوط به عملکرد محصول و انرژی های ورودی و خروجی در هر تیمار برداشت گردید و شاخص هایانرژی شامل راندمان انرژی، افزوده خالص انرژی و بهره وری انرژی در هر تیمار محاسبه و با هم مقایسه شدند. برای تجزیه و تحلیل داده های تحقیق ازنرم افزار آماری SAS استفاده شد و مقایسه میانگین تیمارها با استفاده از آزمون چند دامنه ای دانکن صورت گرفت . نتایج نشان داد که تیمار کم خاک ورزی و کاشت با کمبینات بیشترین مقدار نسبت انرژی (1/46) را در بین تیمارهای تحقیق داشت و کمترین میزان نسبت انرژی (1/40) متعلق به تیمارهای خاک ورزی مرسوم بود. بیشترین انرژی خالص ( 47653 مگاژول) مربوط به تیمار کم خاک ورزی و کاشت با کمبینات بود و کمترین انرژیخالص ( 41388 مگاژول) به تیمار خاک ورزی مرسوم و کاشت با خطی کار همدانی تعلق گرفت. مقایسه تیمارها از نظر بهره وری انرژی نیز نشان داد که تیمار کم خاک ورزی و کاشت با کمبینات بیشترین بهره وری انرژی (0/115 کیلوگرم بر مگاژول) را به خود اختصاص داده است و دو تیمار خاک ورزی مرسوم دارای کمترین بهره وری انرژی (0/110 کیلوگرم بر مگاژول) بودند. بنابراین، استفاده از روش های خاک ورزی حفاظتی در تولید گندم آبی می تواند با کاهش انرژی مصرفی باعث افزایش بهره وری انرژی گردد.

کلیدواژه ها:

روش های خاک ورزی ، شاخص های انرژی ، گندم