مدل آموزش مراقبت پیگیر: الگویی کاربردی در حوزه بالین

مقدمه: مراقبت اساسی ترین محور فعالیت های پرستاران محسوب شده وشالوده حرفه پرستاری نیز تلقی می گردد. در امر مراقبت از بیمار نه تنها تامین نیازهای اساسی در اجرای تکنیک ها و مهارت های مراقبتی مهم همیشه کانون توجه پرستاری است، بلکه در این فرآیند نوع ارتباط و چگونگی آن نیز مورد نظر است. لذا پرداختن به کی رابطه مراقبتی موثر و مطلوب در امر مراقبت از بیمار که هدف اصلی این مقاله نیز می باشد از اهمیت بالایی برخوردار است، تا بدین ترتیب مدل پرستاری به منزله تابلوهای راهنما و الگویی برای فعالیت های بالینی، آموزشی و پژوهشی تلقی گردند.مواد و روش ها: در این مقاله مروری، پژوهشگران به بررسی متون مختلف چاپی و الکترونیک با موضوع مرتبط با مقاله، که در سال های 1375-1391 منتتشر شده است، پرداخته اند. یافته ها: پیوستگی و استمرار در برنامه حفظ سلامتی، منجر به همراهی، متابعت، افزایش آگاهی و حساسیت فرد شده و ضمن ایجاد رابطه مراقبتی پویا، دسترسی به هدف را مقدور می نماید. طبق مدل مراقبت پیگیر که در سال 1380 توسط احمدی طراحی و ارزیابی شده است، مشخص می گردد که ایجاد ارتباط تنگاتنگ و متعامل به منظور پویا نمودن امر مراقبت از خود به طور مستمر، بسیار مهم است. چرا که این مدل کاملا با ویژگی های بیماری مزمن مناسبت و هماهنگی دارد.بحث و نتیجه گیری: با توجه به دیدگاه مدل مراقبت پیگیر که انجام مراقبت مستمر، پایه و اساس کار آن است، در این فرآیند برقراری ارتباط موثر، متقابل و پیگیر بین پرستار، بیمار و خانواده از اهمیت بسزایی برخوردار می باشد تا منجر به درک پذیرش متقابل گردد. هدف اصلی در این مدل طراحی و تدوین برنامه ای است که بتواند منجر به پذیرش و افزایش بینش و عملکرد مناسب جهت مراقبت مستمر و موثر گردد تا بدین وسیله آن برنامه بتواند در کنترل بیماری و عوارض دارویی و کیفیت زندگی آن ها موثر واقع شود.

کلیدواژه ها:

مدل مراقبت پیگیر ، آموزش ، ارتباط متعامل ، مراقبت از خود