تاثیر غلظت های زیرکشنده آفت کش ارگانوفسفره دایمیتوات بر برخی پارامترهای استرس اکسیداتیو در کبد ماهی قزل آلای رنگین کمان

آلودگی محیط های آبی توسط آفت کش ها، موجب تغییر در فعالیت سوخت و ساز بدن و ترکیبات بیوشیمیایی موجودات زنده ی آبزی می‎شود. این مطالعه به منظور بررسی اثر غلظت های زیر کشنده دایمیتوات بر شاخص های استرس اکسیداتیو در کبد ماهی قزل آلای رنگین کمان صورت گرفته است. در این مطالعه ماهی قزل آلای رنگین کمان به مدت 30 روز در معرض غلظت های mg L-1 3675 /0 ، mg L-1 0735/0 و mg L-1 7350/0 آفت کش دایمیتوات قرار گرفتند. نمونه برداری در روزهای 5، 15 و 30 انجام گردید. شاخص های بیوشیمیایی، شامل آنزیم های کاتالاز، سوپراکسید دسموتاز، گلوتاتیون پروکسیداز و پروتین اندازه گیری شدند. فعالیت سوپراکسید دسموتاز در بافت کبد ماهی Oncorhynchus mykiss که در معرض دایمیتوات قرارگرفته تغییرات قابل ملاحظه ای در فعالیت در پایین ترین غلظت را نشان نداد، درحالی که با افزایش دوره و دوز در غلظت mg L-1 3675/0 و 7350/0 mg L-1 افزایش یافته بود. سطح گلوتاتیون پروکسیداز جز در روز 15، در بقیه ی دوره ها به طور معنی داری کاهش یافت. فعالیت کاتالاز در روز 15 افزایش قابل توجهی داشت. سطح پروتئین در همه ی گروه ها در مقایسه با گروه کنترل کاهش یافت. تغییر شاخص های استرس اکسیداتیو در کبد ماهیان در معرض غلظت های زیرکشنده دایمیتوات نشان دهنده آسیب وارده به بافت کبد در اثر افزایش سطح رادیکال های آزاد می باشد. در میان غلظت ها، mg L-1 7350/0 و آنتی اکسیدان گلوتاتیون پروکسیداز بالاترین میزان را داشتند.

کلیدواژه ها:

آنزیم گلوتاتیون پروکسیداز ، رادیکال آزاد ، شاخص های بیوشیمیایی