بررسی اهمیت جغرافیایی سرزمین احقاف در قرآن

سال انتشار: 1390
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 408

فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JARGS-2-5_004

تاریخ نمایه سازی: 20 آبان 1397

چکیده مقاله:

با توجه به پیشرفت علوم مختلف در بین مسلمانان و نیاز ما به دانستن علومی که بتواند قرآن را هرچه بیشتر در تمام جوانب زندگی کار بردی کند، لازم است توجه خاصی به رشته های مختلف قرآنی و گسترش آنها در خارج صورت گیرد که از جمله آنها میتوان علم جغرافیا را نام برد. که در قرآن ارتباط بسیار زیادی با این علم مشاهده میشود و از آن طریق میتوان پیام های فراوانی را گرفت. این مقاله بیانگر گوشه ای از این ارتباط عمیق میباشد و نگاهی دارد به منطقه ای بی نظیر در طول تاریخ به نام احقاف ، که پس از بررسی موقعیت جغرافیایی و ذکر خصوصیات مردمی که در آن زندگی میکرده اند، به بیان اهمیت موقعیت جغرافیایی این منطقه در قرآن پرداخته و پیام های آن را منتقل می نماید، ازاین جهت پس از بیان نظرات مطرح شده بیان میدارد که نظر صحیح تر آن است که نام احقاف (به معنی ماسه زار و ریگزار) بعد از وقوع اتفاقاتی بر این سرزمین نهاده شده است و بعد از نزول عذاب مورد توجه قرار گرفت، هر چند ممکن است قبل از این واقعه نیز تپه های شنی در آنجا موجود بوده و این امر وقوع عذاب از طریق ماسه و شن را برای ما منطقی تر جلوه میدهد. نکته قابل توجه آن است که سرزمین احقاف از استعدادهای طبیعی و مواهب خدادادی زیادی برخوردار بوده که حضرمی ها و قوم عاد در آنجا ساکن بوده اند که بدلیل شرک آوردن و استکبار ورزیدن و نافرمانی پیامبر خدا گرفتار عذاب الهی گشتند که بقایای اجساد آنها در عمق دوازده متری تپه های ماسه ای آن سرزمین در دوران امامت امام کاظم (علیه السلام) و نیز در اواخر قرن بیستم کشف گردیده است. با این بیان روشن میگردد که خداوند نام احقاف را برای ما انسانها بیان میدارد تا ما را به یاد صحرای کویر و شن زاری بیندازد و این سوال برای ما ایجاد شود که مگر این سرزمین چگونه بوده است که خداوند از آن با نام احقاف نام برده، این مقاله در پی تشریح اهمیت هرچه بیشتر این منطقه و پیام های قرآنی آن می باشد، امید است که با ارایه آن گوشه ای از زحمات جغرافیدانان مسلمان دوره های مختلف بیان شده و از آنها تقدیر شود.

نویسندگان

سیدجواد خاتمی

عضو هیات علمی گروه فقه وحقوا، دانشگاه حکیم سبزواری

سیده سمیه خاتمی

عضو هیات علمی گروه معارا، دانشگاه حکیم سبزواری