وفات نامه گونه ای ناشناخته در شعر شیعی

شعر شیعی با تنوع مضامین، رویکردها، کارکردها و قالب­های شعری در دوره های تاریخی مختلف توانسته است به صورت جریانی مستمر و پویا تداوم یابد. محبان اهل بیت با عشق و شوری خاص، خالصانه­ترین بخش ادبیات تشیع را تا قبل از استقرار حکومت صفویان باوجود موانع و تهدیدات فراوان خلق کردند. هنوز پژوهش­های گسترده در دیوان­ها و جنگ­های شیعی به جامانده از گذشته صورت نگرفته است؛ اما همین میزان انجام شده نشان می­دهد شعر شیعی و گونه های مختلف آن توانسته است هم در حوزه شکلی و هم محتوایی بر تنوع و غنای شعری در ادبیات فارسی بیفزاید. از آن جمله شکل گیری گونه­ها و زیرگونه­های جدید است که در این مقاله برآنیم تا نمونه­ای از آن­را معرفی نماییم که از جنگ­های خطی استخراج کرده­ایم. تقسیم بندی این گونه براساس محتوا و درون مایه آن است که به صورت عنوان در آغاز اشعار ذکرشده است. عنوانی که بعدها به مرور زمان و در اثر تکرار بیانگر یک نوع و گونه ادبی در ادبیات دینی ما شده است. در این مقاله برای نخستین بار گونه وفات­نامه مطرح و معرفی می­شود و نمونه­هایی از دیوان­ها و نسخه­های خطی برای شاهد مثال آورده می­شود. بدیهی است با بررسی­های وسیع تر  به انواع تازه­تری در اشعار شیعی دست یافت.

کلیدواژه ها:

شعر شیعی ، گونه های ادبی ، وفات نامه