تاثیرکیتوسان بر پرآوری درون شیشه ای انگور ( Vitis vinifera L. )رقم ‘بی دانه قرمز’

در پژوهش حاضر، اثر غلظت های مختلف کیتوسان (صفر، 10، 20، 40 و 80 میلی گرم در لیتر محیط کشت) با وزن مولکولی پایین، در پرآوری دورن شیشه ای انگور بی دانه قرمز بررسی شد. سی روز پس از استقرار، شاخساره های طویل شده روی محیط کشت نصف غلظت موراشیگ و اسکوگ حاوی 0/5 میلی گرم در لیتر بنزیل آمینوپورین (BAP) و 0/1 میلی گرم در لیتر اسید ایندول بوتیریک (IBA) و غلظت های مختلف کیتوسان در قالب طرحکاملا تصادفی با پنج تکرار قرارگرفت. براساس نتایج، بیشترین پرآوری 7/6) شاخساره بر ریزنمونه)، وزن خشک و تر توده گیاهی، سطح برگ و شاخص کلروفیل از غلظت 40 میلی گرم در لیتر کیتوسان به دست آمد. بیشترین طول شاخساره و قطر شاخساره در غلظت 20 و 40 میلی گرم در لیتر کیتوسان مشاهده شد. بیشترین طول میانگره در هر دو محیط کشت شاهد و 40 میلی گرم در لیتر کیتوسان مشاهده شد. به طور کلی، اثر غلظت 40 میلی گرم در لیتر کیتوسان در بهبود شاخص های پرآوری انگور رقم بی دانه قرمز معنادار بود. از این رو، می توان آن را ماده محرک رشد در افزایش پرآوری درون شیشه ای انگور رقم بیدانه قرمز استفاده کرد

کلیدواژه ها:

ایندول بوتیریک اسید ، بنزیل آمینوپورین ، تعداد شاخساره ، ریزازدیادی ، شاخص کلروفیل