تغییرات فصلی در محتوای پروتیین های محلول، فنول کل و مالون دی آلدهید و ارتباط آنها با مقاومت به سرمای برخی از ارقام تاک

در این پژوهش، مقاومت به سرمای 15 رقم تاک با دو روش آزمون رنگ آمیزی تترازولیوم و ارزیابی سبز شدن جوانه ها پس از انجماد، طی شش ماه از شروع سازگاری به سرما در جوانه ها تا زمان خروج از سازگاری بررسی شد. همچنین الگوی تغییرات فصلی غلظت پروتیینهای محلول، فنول کل و مالوندیآلدهید طی این مدت بررسی شد. اختلاف معناداری بین مقاومت به سرمای ارقام در تمامی مراحل اندازهگیری در سطح 1 درصد مشاهده شد. بیشترین مقاومت به سرمای برآوردشده در دیماه مربوط به رقمهای بیدانه قرمز & و خلیلی& (بهترتیب با LT50 برابر با 22 -و 6/21 -درجه سانتیگراد) و کمترین مقاومت مربوط به رقمهای روبی& و پرلت& (بهترتیب با LT50 برابر با 1/16 -و 9/16 -درجه سانتیگراد) بود. با افزایش سازگاری به سرما، غلظت پروتیینهای محلول و فنول کل در ارقام مورد بررسی افزایش یافت و در دیماه به حداکثر رسید. غلظت این ترکیبات در ارقام مقاوم به سرما از قبیل بیدانه قرمز & و خلیلی & بیش از ارقام دیگر بود که حاکی از ارتباط مثبت این ترکیبات با مقاومت به سرما است. غلظت مالوندیآلدهید حاصل از پراکسیداسیون لیپیدهای غشا در ابتدا و انتهای فصل رکود کمتر از مقدار آن در دیماه بود. غلظت مالوندیآلدهید در ارقام مقاوم به سرمای خلیلی& و بیدانهقرمز& در مرحله رکود عمیق کمتر از ارقام حساس به سرما نظیر روبی&، پرلت& و یاقوتی& بود. نتایج تحقیق حاضر نشان میدهد که تجمع بیشتر پروتیینهای محلول و ترکیبات فنولی در ارقام مقاوم، ضمن حفظ پایداری غشا در دمای کم، به افزایش تحمل به یخزدگی در آنها منجر شده است.

کلیدواژه ها:

پراکسیداسیون غشا ، تترازولیوم ، تحمل به یخزدگی ، سازگاری به سرما ، سنجش سبز شدن جوانه