سیمای زن وعشق در شاهکارهای حماسی دده قورقود و ایلیاد و ادیسه
محل انتشار: دوفصلنامه ادبیات تطبیقی، دوره: 3، شماره: 5
سال انتشار: 1390
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 329
فایل این مقاله در 19 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JCTK-3-5_002
تاریخ نمایه سازی: 18 اسفند 1397
چکیده مقاله:
صرف نظر از شاهنامه فردوسی، کتاب دده قورقود وایلیاد و ادیسه ی هومر، از زیباترین و عظیم ترین آثار حماسی ملت های جهان است. در این آثار مشابهت ها و همسانی هایی وجود دارد که شاید یکی از علل مهم این همسانی ها، آمیختگی اساطیر ملت های گوناگون و تاثیر پذیری آن ها از یکدیگر باشد. همسانی های این آثار، ما را بر آن داشت که تاملی دیگر در نوع نگرش آفریدگاران حماسه به جایگاه زن و مقایسه این موضوع در این آثار بپردازیم. در کتاب دده قورقود، زنان منزلتی ارجمند و ستایش آمیز و هم طراز با مردان ونقش عمده ای در روند تشکیل حوادث دارند. در آثار هومر علی رغم نظر موافقی که هومر درباره زن دارد و او را همگام با مردان می شمارد و مهربانی زیبایی، شکیبایی آن ها را می ستاید، اما در واقع در آثار این شاعر، به ویژه در ایلیاد، زنان با سیمای پریده رنگ و کم اهمیت در حوادث حضور دارند و اغلب نقش انگیزاننده حوادث و جنگ را دارند. در این مقاله ضمن بررسی جایگاه زنان در هر دو حماسه و بیان همسانی ها و ناهمسانی، به موضوع عشق و بررسی آن در این آثار نیز پرداخته می شود.
نویسندگان
محمدرضا برزگر خالقی
دانشیار دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) قزوین
فاطمه کوبا
دانشیار دانشگاه پیام نور سازمان مرکزی
علی محمدچشتدار
استادیار دانشگاه پیام نور تهران
رقیه نیساری تبریزی
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی مرکز تحصیلات تکمیلی دانشگاه پیام نور تهران