مقایسه ضرب المثل های فارسی و عربی با موضوع سخن از لحاظ واژگانی، نحوی، بلاغی و معناشناسی علمی - پژوهشی

ضرب المثل آینه تمام نمای فرهنگ و آداب و رسوم و طرز تفکر یک جامعه است. بررسی و مطالعه ادبیات شفاهی ملل، ساده ترین و صادقانه ترین راه آشنایی با فرهنگ هر جامعه است. ضرب المثل یکی از جلوه های ادب شفاهی و مرسوم ترین آن به شمار می رود. جوامع مختلف بر اثر ارتباط و مهاجرت و جنگ و تجارت و ... بر هم تاثیرات زیادی گذاشته اند. در مسیر این تاثیرگذاری و مبادلات فرهنگی گاه اشتراکات زیاد در یک زمینه، تشخیص منشا واقعی آن را دشوار می سازد. بررسی ضرب المثل های فارسی و عربی و کشف وجه تشابه و تفارق آن، بیانگر اشتراکات و تفاوت های فرهنگی، فکری و اجتماعی بین ایرانیان و اعراب است. در این مقاله تلاش شده با مقایسه گزیده ای از ضرب المثل های فارسی و عربی در موضوع سخن در حوزه های معناشناسی واژگانی نحوی و بلاغی شباهت ها و تمایزات فرهنگی بین ایرانیان و اعراب را نشان دهیم بررسی واژگانی موید میل ضرب المثل ها به فصاحت و بررسی نحوی موکد توصیفی بودن اکثر ضرب المثل هاست وجه غالب فعل های به کار رفته در امثال خبری است نه امری از لحاظ بلاغی نیز غلبه با صنایع ادبی ای است که مثل استعاره و مجاز بر پایه تشبیه ساخته شده اند در نهایت با توجه به ایجاز و اختصار و بیان موزون و غلبه معنی در ضرب المثل ها در میان اعراب و ایرانیان میتوان به طبع و قریحه موزون دو ملت و تشابهات و تمایزات فرهنگی آن دو پی برد