بررسی تقاضای گروه های اصلی کالاهای خوراکی در مناطق شهری ایران

در این مطالعه، تقاضای گروه های اصلی خوراکی در مناطق شهری ایران برای دوره زمانی 1361 تا 1386 بررسی شده است. بدین منظور از سیستم تقاضای تقریبا ایده آل خطی (LA/AIDS)، شاخص تقریب خطی لاسپیرس و روش رگرسیون های به ظاهر نامرتبط (SUR) آمده نشان داد که متغیر متوسط جمعیت خانوار در بیشتر معادلات تاثیر معناداری بر تقاضای خانوار داشته است. قیود همگنی و تقارن نیز مورد آزمون قرار گرفت. یافته های مطالعه نشان داد که تمامی گروههای خوراکی مورد بحث دارای کششهای خودقیمتی منفی می باشند و به استثنای انواع گوشت، خشکبار، روغن ها و چربی ها و قند و شکر و شیرینی ها سایر گروه های کالایی بیکشش هستند و از میان آن ها حبوبات بی کشش ترین و خشکبار با کشش ترین گروه می باشد. لذا، دولت می تواند از سیاست های قیمت گذاری در اعمال مدیریت بهینه تقاضا و اصلاح الگوی مصرف برای گروه های مذکور که مصرف آنها نسبت به تغییرات قیمتشان حساسیت بالایی دارد، در دراز مدت استفاده کند. همچنین، غلات و فرآورده های آن، انواع نان وتخم مرغ در سبد خوراکی خانوارهای شهری، جزو گروه های ضروری هستند و حذف ناگهانی یارانه از گروه های یارانه دار مطلوب نبوده و کاهش تدریجی آن توصیه می شود. انواع گوشت، میوه های تازه و سبزی های تازه لوکس و حبوبات نیز جزو گروه های پست به حساب آمده است.

کلیدواژه ها:

سیستم تقاضای تقریبا ایده آل خطی (LA/AIDS) ، شاخص قیمتی تقریب خطی لاسپیرس ، متوسط جمعیت خانوار ، کشش های قیمتی و درآمدی ، مناطق شهری