بررسی ادراک دانشجویان فنی مهندسی از کیفیت تدریس و تأثیر آن بر انتخاب رویکرد یادگیری (مطالعه موردی: دانشگاه تهران)

هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر ادراک دانشجویان فنی مهندسی از کیفیت تدریس بر انتخاب رویکرد یادگیری است.به این منظور از بین تمام دانشجویان دانشکده های فنی دانشگاه تهران نمونه 350 نفر ( 200 مرد و 150 زن) به روش تصادفی انتخابشدند و به مقیاس 36 پرسشی ادراک از کیفیت تدریس (تیلور و فیشر و فریزر، 1996 ) و همچنین فرم کوتاه رویکردها و مهارتهایمطالعه و یادگیری (انتویسل و رامسدن، 2000 ) پاسخ دادند. برای تجزیه وتحلیل نتایج از آزمون های همبستگی پیرسون و رگرسیونهمزمان بهره برده شده است. نتایج حاصل از تحلیل داده ها در آزمون همبستگی نشان داد که رابطه مؤلفه های ارتباط فردی، تفکرتأملی، تعامل کلاسی با یادگیری عمیق و یادگیری راهبردی مثبت و معنادار اما با یادگیری سطحی منفی و معنادار است. رابطه حمایتو رهبری با یادگیری عمیق مثبت اما با یادگیری راهبردی منفی و معنادار است. همدلی نیز رابطه منفی و معناداری با یادگیری سطحیدارد. همچنین نتیجه آزمون رگرسیون همزمان نشان داد که مؤلفه های ادراک از کیفیت تدریس به ترتیب 27، 34 و 21 درصد از واریانس رویکردهای یادگیری عمیق، راهبردی، و سطحی را تبیین می کند.

کلیدواژه ها:

کیفیت تدریس ، رویکرد یادگیری عمیق ، رویکرد یادگیری راهبردی ، رویکرد یادگیری سطحی ، دانشجویان فنی مهندسی