ویژگی های لرزه خیزی دشت سیلاخور بروجرد بر اساس داده زمین لرزه های ثبت شده در یک شبکه لرزه نگاری موقت

دشت سیلاخور بروجرد بین دو زون زاگرس مرتفع و سنندج -سیرجان است و یکی از مناطق لرزه خیز کشور به شمار می رود. بررسی گسل های منطقه و کانون های سطحی زمین لرزه ها در منطقه نیز نشان دهنده وقوع زمین لرزه هایی با تعداد نسبتاً زیاد و بزرگی متوسط تا بزرگ است. بررسی زمین لرزه های تاریخی نیز نشان دهنده بروز زمین لرزه های متعددی در گستره بررسی شده در گذشته است و گستره بیشینه تخریب و صفحه گسل در سازوکارهای کانونی تعیین شده از روند شمال غربی -جنوب شرقی آنها تبعیت می کنند. بررسی توزیع مکانی پس لرزه های زمین لرزه 1384/2/31 بروجرد بر روی نقشه توپوگرافی منطقه نشان می دهد که اکثر پس لرزه ها در منطقه کانون سطحی زمین لرزه اصلی یعنی در ناحیه گسل قلعه حاتم به وقوع پیوسته اند. همچنین با تعیین محل پس لرزه های زمین لرزه 1385/1/13 مشخص شد که اکثر پس لرزه ها در منطقه کانون سطحی زمین لرزه اصلی، یعنی گسل دورود بوقوع پیوسته اند. به عبارت دیگر، فعال شدن گسل مسبب زمین لرزه های اصلی ایجاد کننده پس لرزه ها بوده است. همچنین سازوکارهای محاسبه شده برای زلزله ها در این پژوهش، اکثرا امتدادلغز راست گرد را در کنار سازوکارهای فشارشی و کششی نشان می دهند. وجود این سازوکارهای متفاوت در کنار همدیگر نشان دهنده وقوع پدیده افراز در این ناحیه از زاگرس است.

کلیدواژه ها:

لرزه خیزی ، دشت سیلاخور ، گسله فعال