مقایسه دبیران مدارس هوشمند و عادی از نظر صلاحیت های تدریس مبتنی بر فناوری

هدف پژوهش حاضر مقایسه صلاحیت­های تدریس مبتنی بر فناوری در  دبیران متوسطه هوشمند و عادی شهر همدان بود. روش پژوهش توصیفی از نوع پیمایشی و جامعه آماری آن  ۴۳۷ دبیر زن دوره اول متوسطه شهر همدان در سال تحصیلی ۹۴-۱۳۹۳ بود. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای و بر اساس جدول کرجسی و مورگان ۱۰۳ نفر مدارس هوشمند و ۱۰۲ نفر از مدارس عادی به عنوان نمونه انتخاب شد. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته سی­و­شش گویه­ای بود و بر اساس مقیاس پنج درجه ای لیکرت تنظیم گردید که در تهیه آن از پرسشنامه­های شاهین(۲۰۱۱)، لیو، زنگ و ونگ (۲۰۱۵) و جمشیدزاده (۱۳۹۳) استفاده شد. روایی محتوایی پرسشنامه با اعمال نظرات هشت نفر از متخصصان فناوری اطلاعات و تعلیم­و­تربیت به دست آمد و میزان پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ ۸۲/۰ محاسبه شد. داده های به دست آمده با استفاده از شاخص های آمار توصیفی مانند: فراوانی، میانگین، انحراف استاندارد، جدول و نمودار و آمار استنباطی مانندt  تک­نمونه­ای و t مستقل استفاده شد. تحلیل یافته ها نشان داد، معلمان مدارس هوشمند از نظر دانش شناختی ۳۴/۶T = ، نگرشی ۷۴/۶ T =، مهارتی و عملکردی ۳۴/۶ T =  و خودکارآمدی رایانه­ای ۴۲/۴T =   در سطح معنی داری کمتر از یک صدم نسبت به معلمان مدارس عادی در سطح بالاتری قرار داشتند.

کلیدواژه ها:

فناوری اطلاعات و ارتباطات ، مدارس هوشمند ، معلمان ، صلاحیت های تدریس مبتنی بر فناوری ، دوره متوسطه اول