نگرش زبان آموزان به واژگان انگلیسی و درک آنها با بهره گیری از ارتباط غیر کلامی

هدف از تحقیق حاضر، لزوم به کارگیری ارتباط غیر کلامی و استفاده از حرکات و حالات بدنی در فرآیند یادگیری و آموزش زبان دوم است. برقراری ارتباط میان افراد به منظور به اشتراک گذاشتن نظرات، احساسات و عقاید به کار می­رود که دو مولفه­ی کلامی و غیر کلامی را در بر می­گیرد. زبان جزء لاینفک ارتباط کلامی به شمار می­آید و این در حالیست که ارتباط غیر کلامی مشتمل بر رفتارهایی است که به طور غیر مستقیم از زبان بدن دریافت می­شود. در این تحقیق ۶۰ نفر از میان صد زبان­آموز یک موسسه خصوصی انتخاب و به دو گروه تجربی و کنترل شده براساس نمونه­گیری تصادفی تقسیم شدند. به هر دو گروه، ۱۵ واژه آموزش داده شد، تدریس گروه تجربی بر اساس بهره­گیری از حرکات بدن و تصاویر مرتبط بود در حالی­که تدریس گروه کنترل شده با استفاده از ارتباطات کلامی و تصاویر مرتبط در طول ۶ جلسه، در یک ماه انجام شد. پس از تدریس، شرکت­کنندگان در هر دو گروه به طور شفاهی مورد سنجش قرار گرفتند تا میزان پیشرفت آنها بررسی شود. یافته­ها حاکی از تفاوت قابل توجه میان دو گروه و تفوق گروه تجربی بر گروه کنترل شده است. همچنین پرسش­نامه­ای بر اساس مقیاس لیکرت میان شرکت­کنندگان توزیع شد، سپس اطلاعات حاصل از جمع­آوری و با استفاده از نرم­افزارSPSS  مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. به علاوه میانگین نمره شرکت­کنندگان نشانه­ی نگرش مثبت آنها به استفاده از ارتباط غیر کلامی در یادگیری زبان دوم بود.

کلیدواژه ها:

نگرش ، ارتباط کلامی ، حرکات بدن ، تماس چشمی ، حالت بدن