بررسی سطح توسعه یافتگی شهرستان های استان اصفهان در زمینه شاخص های آموزشی با استفاده از تکنیک TOPSIS، تحلیل خوشه ای و GIS

هدف از پژوهش حاضر که از نوع توصیفی تحلیلی بوده، بررسی و سنجش سطح توسعه­یافتگی و تبیین شکاف بین شهرستان­های استان اصفهان به لحاظ برخورداری از شاخص­های آموزشی است. اطلاعات از نوع کتابخانه­ای و با تکیه اصلی بر مستندات مرکز آمار کشور است. جهت رسیدن به اهداف پژوهش، ۳۳ شاخص موثر آموزشی با استفاده از ترکیب تکنیک­های TOPSIS، تحلیل خوشه­ای و GIS مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج پژوهش علی­رغم نشان دادن شکاف و نابرابری شهرستان­های استان اصفهان در برخورداری از شاخص­های آموزشی، حاکی از این بود که سه شهرستان تیران و کرون، خوانسار و گلپایگان به ترتیب با ضریب اولویت ۵۶۶/۰، ۵۶۴/۰ و ۵۴۶/۰ بالاترین رتبه­ها و سه شهرستان نطنز، برخوار و فلاورجان به ترتیب با ضریب اولویت ۱۳۴/۰، ۱۲۰/۰ و ۱۰۴/۰، پایین­ترین رتبه­ها را به خود اختصاص داده­اند. همچنین، نتایج نشان داد فضای توسعه غالب بر استان اصفهان به لحاظ برخورداری از شاخص­های آموزشی سطح توسعه محروم است، زیرا که حدود ۵۷ درصد شهرستان­های استان در سطح محروم، حدود ۱۷ درصد در سطح بسیار برخوردار و برخوردار و ۲۶ درصد شهرستان­ها در سطح متوسط واقع شده است.

کلیدواژه ها:

توسعه یافتگی ، شاخص های آموزشی ، توزیع فضایی ، استان اصفهان