خصوصیات روان سنجی مقیاس خودکارآمدی عمومی درکارکنان دانشگاه

زمینه: محققان پیشنهاد کردهاند که خودکارآمدی عمومی به طور قابل ملاحظه ای میتواند به تیوری سازمانی، تحقیق و عمل کمک کند. بنابراین، بررسی خصوصیات روانسنجی ابزارهای پرکاربرد از جمله خودکار آمدی بسیار حایز اهمیت است. هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی خصوصیات روانسنجیمقیاس خودکارآمدی عمومی (GSE (شوارزر و جروسالم در کارکنان دانشگاه های دولتی شهر تهران بود. روش: به این منظور با استفاده از نمونهگیری خوشهای چند مرحلهای تعداد 400 نفر از کارکنان انتخاب و به مقیاس GSE پاسخ دادند. یافتهها: نتایج تحلیل عاملی به روش مولفههای اصلی آشکارا از ساختار تکعاملی GSE حمایت کرد. این عامل 63/47 درصد از واریانس کل آزمون را تبیین نمود. برای محاسبه اعتبار همگرای GSE از اجرای همزمان GSE و مقیاس خودکارآمدی شرر استفاده شد. نتایج نشان داد کهمیزان همبستگی بین دو مقیاس مذکور 80/0 است که در سطح 01/0

پایایی مقیاس GSE با روش همسانی درونی برای کل آزمودنیها 87/0 ،برای مردان 85/0 و برای زنان 88/0 است که قابل قبول و رضایت بخش است. میانگین و انحراف معیار نمره خودکارآمدی کارکنان به ترتیب 50/30 و64/4 به دست آمد. مقیاس GSE برای کارکنان دانشگاه یک مقیاس تک عاملی است و از اعتبار و پایایی رضایت بخشی برخوردار میباشد. نتیجهگیری: با توجه به این نتایج و همچنین دارا بودن سابقه پژوهشی معتبر در سطح جهانی میتوان نتیجه گرفت که مقیاس GSE ابزار مناسبی برای اندازهگیری خودکارآمدی در بین کارکنان دانشگاه میباشد و میتوان از آن در پژوهشها استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

مقیاس خودکارآمدی عمومی ، خصوصیات روانسنجی ، اعتبار ، پایایی