عوامل پیش بینی کننده های اضطراب ریاضی و رابطه آن با افت تحصیلی ریاضی

هدف این پژوهش شناخت پیش بینی کننده های اضطراب ریاضی و رابطه آن با افت تحصیلی ریاضی دانش آموزان دوره راهنمایی استان خراسان شمالی بوده است. طراح پژوهش علی- مقایسه ایی یا پس رویدادی بود، که بر روی 438 نفر از دانش آموزان استان خراسان شمالی (تعداد 288 نفر که در درس ریاضی نمره کمتر از 10 و تعداد 150 نفر نمره بیشتر از 17 کسب کرده بودند) انجام شد. پرسشنامه های پژوهش شامل اضطراب ریاضی، خودپنداره ریاضی، انگیزش مدرسه، انگیزش ریاضی، رفتارخانواده، رفتار معلم و تلاش دانش آموزان بود. داده ها با استفاده از آزمون هم خوانی مجذورکای (X2)، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج تحلیل داده ها نشان داد بین اضطراب ریاضی دانش آموزان با عملکرد ریاضی آنها رابطه منفی و معکوس (-0.51) وجود دارد. همچنین بین اضطراب ریاضی با خودپنداره ریاضی (-0.67)، انگیزش ریاضی (-0.55)، انگیزش تحصیلی (-0.19)، تلاش دانش آموزان (-0.50) رابطه منفی و معکوس وجود دارد و خودپنداره ریاضی (Beta=0.49)، رفتار معلم (Beta=0.22)، انگیزش ریاضی (Beta=0.19)، رفتار خانواده (Beta=0.14)، اتکا به نفس (Beta=0.135)، همیاری اجتماعی (Beta=0.126) و هدف مندی (Beta=0.116) از پیش بینی کننده های اصلی اضطراب ریاضی بودند. یافته های پژوهش حاضر نشانگر آن است که خودپنداره ریاضی، رفتار معلم، انگیزش ریاضی، رفتار خانواده، اتکا به نفس، همیاری اجتماعی و هدف مندی، با اضطراب ریاضی همراه است و عملکرد ریاضی را تحت تاثیر قرار می دهد.

کلیدواژه ها:

افت تحصیلی ، ریاضی ، اضطراب ریاضی ، خودپنداره ریاضی