مقایسه کارایی پلی فریک سولفات با منعقدکننده های متداول جهت حذف کدورت و کربن آلی آب های سطحی

انعقاد و لخته سازی یکی از مهمترین و کاربردی ترین روش های تصفیهآب و فاضلاب می باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی کاراییمنعقد کننده های سولفات آلومینیوم، کلرور فریک، پلی آلومینیوم و پلیفریک سولفات در حذف کدورت از آب آشامیدنی صورت پذیرفت . درفرایند انعقاد- لخته سازی ته نشینی، بوسیله آزمایش جار مورد بررسی و مقایسه قرار گرفته است. در این پژوهش بررسی و مطالعه تاثیر مادهمنعقد کننده پلی فریک سولفات بر حذف کدورت آب (بالا- پایین) و حذف کل کربن آلی موجود در آب (TOC) بوده است. برای این منظورآب شهر تهران برای مطالعه موردی انتخاب شد. قسمت عمده کدورتدر آبهای سطحی از فرسایش مواد کلوییدی نظیر خاک رس، لای خردهسنگ ها و اکسیدهای فلزی از خاک حاصل می باشد. رشته های گیاهی ومیکروارگانیسم ها نیز در افزایش کدورت نقش دارند . گند زدایی آب هایکدر به علت خواص جذبی برخی از کلوییدها و نیز با توجه به این کهجامدات ممکن است سبب حفاظت از میکروارگانیسم ها در برابر موادگند زدا شوند عملی مشکل به شمار میرود TOC . مقدار کل کربنآلی را به ما نشان می دهد. بنابراین شاخص بسیار خوبی برای تخمینمواد آلی می باشد . براساس نتایج بدست آمده این ماده در مقایسه بادیگر منعقد کنندهای مورد آزمایش، دارای عملکرد بهتری از نظرراندمان حذف کدورت، درصد حذف کربن آلی داشته و در محدودهوسیعتری از pH عمکرد مناسب دارد.

کلیدواژه ها:

انعقاد و لخته سازی ، منعقد کننده ، آزمایش جار ، کربن آلی ، حذف کدورت