حذف یون فلزی نیکل (II) از محلول های آبی به وسیله جاذب نانو ساختارMCM-41 اصلاح شده با نمک فلزی ZnCl2

سنتز جاذب MCM-41 به روش هیدروترمال در حضور اتانول به عنوان حلال و ماده فعال سطحی کمکی و در محیط قلیایی انجام پذیرفت. جاذب معدنی ZnCl2-MCM-41 به روش پیوند کووالانسی با توزیع مواد در حلال تولوین و از اندرکنش بین ذره های ZnCl2 با گروه های سیلانول روی دیوارهحفره های MCM-41 تهیه شد. تعیین مشخصات این جاذب با استفاده از آزمایش های جذب نیتروژن، XRD، طیف سنجیFTIR و SEM انجام شد. سطحفعالMCM-41 بر اساس معادلهBET برابر با 1099 m2/g به دست آمد که پس از تثبیت ذره های ZnCl2 روی سطح MCM-41 این مقدار به 602 m2/g کاهش یافت. اثر پارامترهای دما، pH، زمان تماس و غلظت اولیهیون نیکل (II) بر روی میزان جذب یون نیکل (II) بررسی گردید. ایزوترم جذب لانگمویر بهتر از ایزوترم فروندلیچ رفتار داده های تجربی را پیش بینی نمود که نشان دهنده جذب تک لایه و همگن یون نیکل (II ) روی جاذب معدنی سنتز شده است. در شرایط بهینه، بیشترین ظرفیت جذب یون نیکل (II) با استفاده از ایزوترم جذب لانگ مویر 303 mg/g به دست آمد. بررسی سینتیک فرآیند نشان داد که مدل شبه مرتبه دوم جذب یون نیکل (II) روی جاذب ZnCl2-MCM-41 را بهتر از مدل شبه مرتبه اول پیش بینی میکند. ایزوترم دوبینین رادوشکوویچ انرژی آزآد فرایند برابر 9/8 kJ/mol به دست آمد که بیانگر شیمیایی بودن مکانیسم جذب یون نیکل (II) روی جاذب سنتز شده است.

کلیدواژه ها:

MCM-41 ، جذب سطحی ، ZnCl2 ، یون نیکل (II) ، ایزوترم