اثر زمان مصرف نیتروکسین و محلول پاشی عناصر ریز مغذی بر عملکرد و اجزای عملکرد ارقام جدید گندم (Triticum aestivum L.) در شرایط آب و هوایی خرم آباد

به منظور بررسی اثر زمان مصرف نیتروکسین و محلول پاشی عناصر ریز مغذی بر عملکرد و اجزای عملکرد ارقام جدید گندم(Triticum aestivum & T. durum) در شرایط آب و هوایی خرم آباد، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی ایستگاه تحقیقات کشاورزی خرم آباد طی سال زراعی 92-1391 انجام شد. عامل اول در شش سطح: N0: عدم تلقیح بذر با کود زیستی نیتروکسین و بدون محلول پاشی عناصر ریز مغذی (شاهد)، N1: تلقیح بذر با کود زیستی نیتروکسین، N2: محلول پاشی عناصر ریز مغذی در مرحله ساقه رفتن، N3: محلول پاشی عناصر ریز مغذی در مرحله ظهور سنبله، N4: تلقیح بذر با کود زیستی نیتروکسین و محلول پاشی عناصر ریز مغذی در مرحله ساقه رفتن، N5: تلقیح بذر با کود زیستی نیتروکسین و محلول پاشی عناصر ریز مغذی در مرحله ظهور سنبله و عامل بعدی در دو سطح، شامل: V1: رقم پارسی و V2: رقم دنا بود. در این بررسی عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت، وزن هزار دانه، تعداد سنبله در واحد سطح، تعداد دانه در سنبله و تعداد سنبلچه در سنبله گندم مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج تجزیه واریانس داده ها نشان داد که اثر محلول پاشی عناصر ریز مغذی و کود زیستی نیتروکسین بر عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت، وزن هزار دانه، تعداد سنبله در واحد سطح، تعداد دانه در سنبله و تعداد سنبلچه در سنبله گندم تاثیر معنی داری داشت. بیشترین عملکرد دانه مربوط به کاربرد توام تیمار تلقیح بذر با کود زیستی نیتروکسین و محلول پاشی عناصر ریز مغذی در مرحله ظهور سنبله بود. با توجه به افزایش قابل توجه عملکرد دانه، کاربرد توام تیمار تلقیح بذر با کود زیستی نیتروکسین و محلول پاشی عناصر ریز مغذی در مرحله ظهور سنبله در شرایط خرم آباد توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

تلقیح بذر ، ظهور سنبله ، عملکرد دانه ، گندم