بررسی تاثیر جهت خطوط کشت، کود زیستی نیتروکسین و مواد سوپرجاذب بر عملکرد و اجزای عملکرد ماشک برگ پهن

کاربرد کودهای بیولوژیک به ویژه باکتری های محرک رشد، مهم ترین راهبرد تغذیه گیاه برای مدیریت پایدار بوم نظام های کشاورزی و افزایش تولید آن ها در سیستم کشاورزی پایدار می باشد. با توجه به اینکه ایران کشوری کم آب و خشک است، کاربرد سوپر جاذب از راهکارهایی جهت کاهش مصرف آب می باشد. در این راستا به منظور بررسی تاثیر جهت خطوط کشت، کود زیستی نیتروکسین و مواد سوپرجاذب بر عملکرد و اجزای عملکرد ماشک برگ پهن آزمایشی در سال زراعی 94-1393 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی- دانشگاه لرستان به صورت اسپلیت پلات فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. در این تحقیق جهت خطوط کاشت به عنوان فاکتور اصلی به دو صورت شمالی- جنوبی و شرقی- غربی در کرت های اصلی در نظر گرفته شد. عامل های فرعی در این آزمایش کود زیستی نیتروکسین و مواد سوپر جاذب هر یک در دو سطح مصرف و عدم مصرف در کرت های فرعی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که استفاده از کود زیستی نیتروکسین بر صفات قطر ساقه، تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت تاثیر معنی دار (P≤0.01) بر جای گذاشت. همچنین ارتفاع بوته، قطر ساقه، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت در تیمارهای کاربرد سوپر جاذب، نسبت به شاهد افزایش داشت. جهت کشت شمالی - جنوبی اثر مثبتی بر بسیاری از صفات داشت. کمترین وزن هزار دانه 91/00 گرم در تیمار کشت شده بر روی خطوط شرقی - غربی و بیشترین وزن هزار دانه 132/7 گرم در تیمار کشت شده بر روی خطوط شمالی- جنوبی به دست آمد. به طور کلی مصرف کود زیستی نیتروکسین و مواد سوپر جاذب برای گیاهان کاشته شده بر روی ردیف های شمالی- جنوبی، سبب افزایش عملکرد و اجزای عملکرد دانه گیاه ماشک شد.

کلیدواژه ها:

پلیمر استاکوزورب ، کشاورزی پایدار ، گیاه علوفه ای ، عملکرد دانه