بررسی سطح تمکین بیماران مبتلا به دیابت مراجعه کننده به کلینیک غدد بیمارستان افضلی پور کرمان از دستورات دارویی

مقدمه: سطح تمکین پایین بیماران مبتلا به دیابت یکی از بزر گترین چال شهای موفقیت در درمان آن ها است. هدف اینمطالعه بررسی سطح تمکین از دستورات دارویی پزشک و عوامل مؤثر بر آن در بیماران مبتلا به دیابت مراجعه کننده به کلینیکغدد بیمارستان افضلی پور کرمان بود.روشها: در یک مطالعه مقطعی، 354 بیمار از 3000 بیمار مراجعه کننده به کلینیک غدد که دارای پرونده بودند، به طورتصادفی در سال 1389 انتخاب شدند. اطلاعات شامل مشخصات دموگرافیک بیماران، متغیرهای وابسته به بیماری و درماندیابت جمع آوری شد. همچنین آزمایش قند خون ناشتا و JbA1c برای بیماران انجام شد.نتایج: 74/6 درصد بیماران تمکین خوب (بالای 90 درصد) از رژیم دارویی داشتند. پیروی از درمان در افراد با تحصیلات بالاتر و افرادی که با فاصله زمانی بیشتر از 3 ماه به پزشک مراجعه می کردند، به طور معنی داری بهتر از سایرین بود (P<0/05) میانگین قند خون ناشتا و HbA1c به ترتیب در گروه با تمکین خوب 54/2±143 و 1/3±7/4 و در گروه با تمکین بد 72/2±172/8 و 1/7±8/1 به دست آمد که اختلاف هر دو معنی دار بودند. بحث و نتیجه گیری: این مطالعه نشان می دهد که بیماران با سطح تحصیلات بالاتر تمکین بیشتری دارند. از این رو، بیماران باسطح تحصیلات پایین از این نظر بیشتر در معرض خطر هستند و قند خونشان به خوبی افراد با سطح تحصیلات بالاتر کنترلنمی شود و نیاز به حمایت و پایش بیشتری دارند. همچنین لازم است مطالعات بیشتری در زمینه دیگر علل مرتبط با سطح تمکیناز دستورات دارویی در بیماران مبتلا به دیابت انجام گردد.

کلیدواژه ها:

دیابت شیرین ، تمکین ، دستور دارویی