بررسى مکانیسم حذف بیولوژیکى دى اتیل فتالات و دى آلیل فتالات در تصفیه فاضلاب سنتتیک

سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 381

فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JHF-2-1_004

تاریخ نمایه سازی: 2 آبان 1396

چکیده مقاله:

زمینه و هدف: در سال هاى اخیر استرهاى اسید فتالیک در نتیجه ى تولید و مصرف گسترده توجه فزاینده اى را جلب نموده اند. استرهاى اسید فتالیک به اختلالات غدد درون ریز و سرطان مرتبط بوده و همچنین به عنوان آلاینده هاى نوپدید و خطرناک در نظر گرفته شده اند. فاضلاب صنایع یکى از محیط هایى است که مقادیر زیادى از این آلاینده ها در آن تشخیص داده شده است و با توجه به کاربرد متداول فرآیندهاى بیولوژیکى در تصفیه فاضلاب صنایع، این مطالعه با هدف شناسایى مسیر تجزیه زیستى استرهاى اسید فتالیک و متابولیت هاى آن به انجام رسیده است. مواد و روش ها: در این مطالعه دو استر زنجیره کوتاه از خانواده استرهاى اسید فتالیک شامل دى اتیل فتالات و دى آلیل فتالات انتخاب شده و با بررسى متابولیت هاى موجود در پساب حاصل از تجزیه ى بیولوژیکى آنها توسط راکتور رشد چسبیده با بستر متحرک در زمان هاى ماند هیدرولیکى 1 تا 12 ساعت و غلظت ثابت ورودى L/mg 100 ،مسیر تجزیه ى آنها تعیین شد.یافتهها: مهم ترین متابولیت هایى که در تجزیه زیستى هر دو استر مورد مطالعه مشاهده شدند شامل: فتالیک اسید، مونو متیل فتالات، دى متیل فتالات و کاتکول بودند. مسیر تجزیه هر دو ترکیب مورد مطالعه مشابه بوده و با جدا شدن زنجیره ى استرى و یا حذف گروه متیل آغاز مى شود و پس از چند مرحله تجزیه حلقه ى بنزنى باقى مانده به 2-هیدروکسى موکونیک سمى آلدهید شکسته مى شود. نتیجه گیری: مسیر اصلى حذف هر دو ترکیب حذف زنجیره ى استرى بوده و پس از آن حذف گروه متیل قرار دارد. با توجه به مسیر تجزیه و متابولیت هاى تولید شده، فرآیندهاى بیولوژیکى به عنوان راه حلى قابل اطمینان مى تواند مطرح شود.

نویسندگان

احسان احمدی

مرکز تحقیقات کیفیت آب، پژوهشکده محیط زیست، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران

میترا غلامی

دانشیار گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران

مهدی فرزادکیا

دانشیار گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران

رامین نبی زاده

استاد گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران