بررسی ارتباط بین پریودنتیت مزمن و پلی مورفیسم ژن اینترلوکین 17 در برخی از مراکز بهداشتی درمانی شمال تهران، 95-1393

زمینه و اهداف: بیماریهای پریودنتال بخش عظیمی از بیماریهای دهانی مطرح برای سازمان بهداشت جهانی را شامل می شوند. مطالعات بسیاری نشان می دهد که ژنتیک نقش بسیار مهمی را بر روی پیشرفت و شدت بیماریهای پریودنتال دارد. هدف این مطالعه مقایسه پلی مورفیسم زن اینترلوکین 17 در بیماران مبتلا به پریودنتیت مزمن و افراد سالم در جمعیت ایرانی است. مواد و روش ها: 77 بیمار مبتلا به بیماری پریودنتال مزمن به همراه 75 نفر که از نظر پریودنتال سالم و یا مبتلا به ژنژیویت بودند، به وسیله پارامترهای کلینیکی ( CAL , BOP , PD , GI ) به عنوان جمعیت مورد مطالعه انتخاب و به 4 گروه تقسیم شدند. سپس از کل جمعیت 3 سی سی نمونه خون محیطی جمع آوری شد. پس از استخراح دی ان ای نمونه های جمع اوری شده در دمای ºC -80 منجمد شدند تا در نهایت تعیت زنوتایپ توسط آبشار آنزیمی پلیمراز صورت گرفت. در کلیه مراحل انجام پزوهش، موارین اخلاقی مراهات گردید و رضایت اگاهانه از تمامی داوطلبین اخذ گردید. یافته ها: بین پلی مورفیسم ژنوتیپ های مختلف ژن اینترلوکین 17 و پریودنتیت در جمعیت مورد مطالعه هیچگونه رابطه معناداری یافت نشد. همچنین در مقایسه های گروه بندی شده نیز اختلاف از نظر آماری معنادار نبود(0/05پریودنتیت مزمن در جمعیت ایرانی مورد بررسی، ارتباط وجود ندارد و برای یافتن نتایج قابل تعمیم به جمعیت ایرانی نیاز به مطالعات گسترده تری در اینده می باشد.

کلیدواژه ها:

پلی مروفیسم ژنی ، اینترلوکین 17 ، پریودنتیت مزمن