تعامل رویکرد قدسی و عرفی با حقوق بشر

بسیاری عرفی گرایی را به عنوان مقدمه ای لازم برای توسعه ی حقوق بشر تلقی می کنند. از این دو دیگاه، سازگاری و ناسازگاری اسلام و حقوق بشر به امکان برداشتی عرفی گرایانه از اسلام بستگی دارد. چنین ادعایی مبتنی بر این استدلال است که حقوق بشر در گفتمان تجدد حقوقی است که هر فرد به مقتضای انسان بودن از آن برخوردار است. از این رو، برخورداری یکسان از این حقوق با هر گونه تبعیض و جداسازی براساس مذهب ناسازگار است. در حالی که حکومت دینی به دلیل رسمیت بخشیدن به یک مذهب و تنظیم روابط و ماسبات فردی و جمعی براساس آن، ناگزیر از این جداسازی است. مقاله در پی تبیین این مطلب است که کدام برداشت ها از حکومت دینی تعامل بیشتری با حقوق بشر دارد.

کلیدواژه ها:

عرفی گرایی ، تجدد ، حکومت دینی