بررسی تأثیر اختلاط هیدروژل با بستر کشت بر رشد، عملکرد و کیفیت میوه خیار گلخانه ای پیوندی و غیر پیوندی در سیستم های هیدروپونیک

میزان جذب آب و عناصر غذایی توسط گیاه یکی از مهمترین عوامل اثرگذار بر تولید گیاهی است. ایجاد شرایط رطوبتی مناسب در بسترهای هیدروپونیک از طریق بهبود خواص فیزیکی سبب بهینه شدن جذب و در نتیجه افزایش رشد و عملکرد می گردد. در این تحقیق تلاش شد با استفاده از اختلاط هیدروژل با بستر کشت پرلیت و عمل پیوند به بهبود شرایط جذب توسط گیاه کمک کرده و اثر آن بر شاخص های رشد، عملکرد و فاکتورهای کیفی میوه خیار گلخانه ای مورد مطالعه قرار گیرد. به این منظور خیار گلخانه ای رقم کاسپین به دو شکل پیوند بر روی پایه مسمایی Cucurbita pepo L. و غیرپیوندی در بستر پرلیت به دو صورت فاقد هیدروژل و هیدروژل دار ( سوپر آب آ200 نسبت اختلاط 1/5 درصد وزنی بستر ) کاشته شد و عملیات محلول رسانی در دو سطح کامل ( معادل با نیاز آبی محاسبه شده برای گیاه ) و کاهش یافته ( 70% نیاز آبی محسابه شده برای گیاه ) انجام گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد تیمار محلول رسانی تنها بر کسر زهکشی اثر گذاشته است به گونه ای که میزان آن در محلول رسانی کامل افزایش یافت. استفاده از هیدروژل در بستر موجب کاهش کسر زهکشی و افزایش عملکرد، وزن خشک ریشه و برگ، سرعت رشد نسبی، میزان فتوسنتز خالص و زی توده گردید، در حالی که بر صفات کیفی میوه بی تأثیر بود. گیاهان پیوندی نیز سرعت رشد نسبی بیشتری داشته و توانستند در بسترهای فاقد هیدروژل عملکرد و زی توده گیاهان را افزایش دهند.

کلیدواژه ها:

جذب ، کسر زهکشی ، سرعت رشد نسبی ، میزان فتوسنتز خالص ، زی توده