اثرات اسانس و عصاره میخک (Eugenia caryophyllata) بر برخی ویژگی های کیفی انگور طی دوره انبارداری

استفاده از ترکیبات طبیعی نظیر اسانس ها و عصاره های گیاهی راهبرد مناسبی در کنترل پوسیدگی های پس از برداشت و به تأخیر انداختن پیری بافت های گیاهی معرفی شده است. این مطالعه با هدف بررسی اثرات اسانس ( به روش تدخینی ) و عصاره ی میخک ( به روش غوطه وری ) روی کنترل پوسیدگی و برخی ویژگی های کیفی انگور بی دانه سفید طی انبارداری انجام شد. خوشه های انگور پس از تیمار با غلظت های مختلف اسانس (0، 50، 100، 150، 300 و 450 میکرولیتر در لیتر ) و عصاره میخک (0، 150، 300، 450 و 600 میکرولیتر در لیتر ) به مدت 40 ورز دردمای 1 درجه سانتی گراد نگهداری شدند. اسانس میخک در غلظت های مختلف، پوسیدگی، تلفات آب، تجمع مواد جامد محلول، چروکیدگی و قهوه ای شدن چوب خوشه، قهوه ای شدن و ریزش حبه را طی مدت انبارداری کاهش داد. همچنین سرعت کاهش محتوای فنل کل، کاهش اسیدیته و نرم شدن حبه ها را به تأخیر انداخت و نهایتاً موجب افزایش مدت نگهداری میوه ها شدند. غلظت های کم تر در افزایش عمر انبارداری مفیدتر ارزیابی شدند. کاربرد عصاره میخک با توجه به کنترل ضعیف تر پوسیدگی و نیز وقوع کاهش آب در قهوه ای شدن چوب خوشه در تمامی غلظت های به کار رفته، علی رغم ویژگی های مفید آن طی مدت انبارداری به عنوان راه کاری تجاری برای افزایش انبارمانی انگور قابل توصیه نیست.

کلیدواژه ها:

عمر پس از برداشت ، ترکیبات طبیعی ، انگور بی دانه سفید