اثر خشکی و سایه بر رشد چمن فستوکای پابلند ( Festuca arundinacea L.) و علف گندمی بیابانی (Agropyron desertorum L.)

اطلاعات اندکی در مورد اثرهای متقابل تنش های محیطی بر فیزیولوژی و رشد گیاهان چمنی در اختیار است. همچنین بررسی جداگانه یک عامل محیطی بر روی گیاه نمی تواند الگوی مناسبی برای شرایط طبیعی باشد. در این پژوهش اثر متقابل سطوح مختلف سایه (0، 50 و 70 درصد ) و سطوح خشکی (آبیاری کامل و قطع آبیاری) بر خصوصیات ظاهری بخش هوایی و ریشه ای علف گندمی بیابانی ( Agropyron desertorum ) و فستوکای پابلند ( Festuca arundinacea Schreb. ‘Forager’ ) به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی بررسی شد. تحت سطوح مختلف سایه ( 50 و 70 درصد) اثر منفی خشکی بر سرعت خشکیدگی، کیفیت ظاهری، نشت یونی و درصد مرگ و میر ریشه های سطحی و عمقی نسبت به نور کامل کاسته شد. از نظر کاربرد زینتی (حفظ کیفیت ظاهری)، تحت شرایط خشکی و نور کامل، گونه فستوکای پابلند و تحت تنشخشکی و سایه سطح بالا ( 70 درصد) گونه علف گندمی بیابانی موفق تر بود. تحت سایه متوسط ( 50 درصد) و خشکی گونه فستوکای پابلند نسبت به علف گندمی بیابانی زمان بیشتری تا خشکیدگی سپری کرد. به نظر می رسد اثر متقابل عوامل محیطی از جمله شدت نور بر مکانیسم های استفاده شده در مواجهه با خشکی مؤثر باشند که نیاز به بررسی های بیشتری دارد.

کلیدواژه ها:

علف گندمی بیابانی ، فستوکای پابلند ، مرگ و میر ریشه ، نشت یونی ریشه