تاثیر کاربرد برگی پلی آمین ها بر ویژگی های رشدی، عمر گل جایی و میزان تنظیم کننده های رشد درونی گل رز رقم دولس ویتا

 بهبود رشد و گلدهی با کاربرد پلی­آمین­ها در گیاهان مختلفی گزارش شده ­است. بنابراین در این پژوهش کاربرد برگی پلی­آمین­های برون­زاد بر ویژگی های کمی، عمر گل­جایی (Vase life)، میزان تنظیم کننده­های رشد درونی و پلی­آمین­های درونی گل رز بررسی شد. بدین منظور، آزمایشی به صورت طرح بلوک­های کامل تصادفی با ده تیمار، سه تکرار و دو بوته در هر تکرار در یک گلخانه آبکشتی (هیدروپونیک) تجاری در شهر یاسوج انجام گرفت. تیمارها شامل محلول­پاشی بوته­ها با پوتریسین در غلظت­های 1، 2 و 3 میلی­مولار، اسپرمیدین در غلظت­های 5/0، 1و 5/1 میلی­مولار و اسپرمین در غلظت­های 1، 2و 4 میلی­مولار و شاهد (آب مقطر) بود. نتایج نشان داد، بیشترین و کمترین میزان ارتفاع و وزن شاخه به ترتیب در تیمارهای اسپرمیدین 5/1 میلی­مولار و شاهد به دست آمد. کاربرد پلی­آمین­ها باعث افزایش عمر گل­جایی شد به­طوری­که بیشترین عمر گل­جایی به میزان شانزده روز در گیاهان تیمارشده با اسپرمین 1 میلی­مولار مشاهده شد. بیشترین میزان غلظت ایندول­استیک­­اسید، اسیدجیبرلیک و زاتین در برگ گیاهان محلول­پاشی شده با غلظت 4میلی­مولار اسپرمین مشاهده شد. همچنین بیشترین میزان اسیدآبسایزیک در برگ گیاهان محلول­پاشی شده با اسپرمیدین 5/1 میلی­مولار به دست آمد. کاربرد پلی­آمین­های برون­زاد باعث افزایش میزان پوتریسین و اسپرمیدین درونی برگ شد. نتایج کلی این پژوهش نشان داد که کاربرد اسپرمیدین در غلظت 5/1 میلی مولار و اسپرمین 4 میلی مولار برون­زاد به دلیل افزایش غلظت مواد تنظیم کننده رشد و پلی آمین های درونی، باعث بهبود ویژگی های رویشی و افزایش عمر گل­جایی گل رز رقم دولس ویتا شد. 

کلیدواژه ها:

اسپرمیدین ، اسپرمین ، ایندول استیک اسید ، پوتریسین ، جیبرلین ، زاتین