حقوق بین المللی عمومی

در گذشته های دور، در قرون نهم و دهم میلادی، ضرورت هایی حیات و نیاز تشکیلات اجتماعی اطراف مدیترانه، موجب شد تا میان اقوام مختلفی که در حاشیه های شمالی، جنوبی، غربی و شرقی این دریا زندگی می کردند، روابط حقوقی پدید آید. مبنای این روابط، عرف خود رسته و معاهداتی بود که در حدابزاری ساده، عامل نزدیکی و همبستگی مادی مللی به شمار می آمد که از لحاظ فرهنگی، رشد اقتصادی و سیاسی با یکدیگر تفاوت بسیار داشتند. این تعددگرای، از آن زمان تا به حال، خصیصه ی اصلی جامعه بین المللی شده است. با این حال، در دوران ما نیازهای اجتماعی و اوضاع و احوال جهان به صورت دیگریدرآمده است و آن ابزارهای قدیمی، یعنی معاهده و عرف برای اداره ی روابط بین المللی بسنده نمی نماید.حقوق بین الملل، شاخه ای از علم حقوق، شامل قواعد حاکم بر آن دسته از روابط افراد، سازمان ها ودولت ها که دارای حداقل یک عنصر خارجی و بین الملل باشند. علم حقوق در بنیادی ترین تقسیم خود ازنظر موضوع، به دو شاخه اصلی حقوق عمومی و حقوق خصوصی تقسیم شده است. به عبارت دیگر حقوق بین الملل، حقوقی است که روابط دولت ها را به عنوان نمایند، ملت ها، و وظایف متقابل آن ها را در برابرسازمان های اجتماعی و حقوقی ویژه افراد بیگانه در هر کشور تنظیم کند و این کار باید براساس تامین آسایش و منافع آن ها باشد.

کلیدواژه ها:

حقوق ، حقوق بین الملل ، روابط دولت ها ، حقوق بین الملل عمومی