تاثیرلیگنوسولفونات برریشه زایی درون شیشه ای گردو

ریزازدیادی گردو برای تکثیر انبوه در مدت زمان کم کاربرد دارد. با این حال سخت ریشه زابودن یکی از عمدهترین مشکلات برای تکثیر رویشی گردو به روش ریزازدیادی است . در این مطالعه تاثیر لیگنوسولفونات4 به منظور بهبود ریشهزایی گردو در شرایط درون شیشه ای مورد بررسی قرار گرفت. در ابتدا ریزنمونه ها روی محیط کشت درایور-کونیکی5 استقرار یافتند. بهمنظور القای ریشه در ریزنمونه ها از دو آزمایش مختلف استفاده شد. در آزمایش اول ریزنمونه ها ابتدا به محیط القاء ریشهدهی حاوی چهار غلظت ایندول بوتیریک اسید 3) ، 5، 7 و 10 میلیگرم در لیتر) منتقل شدند سپس هر یک از تیمارها در تاریکی به مدت 3 ، 5 و 7 روز قرار داده شدند. تیمارهای مربوط به غلظتهای 5 و 7 میلیگرم در لیتر ایندول بوتیریک اسیدو 7 روز تاریکی بالاترین درصد ریشه زایی را داشتند . در آزمایش بعدی از ترکیب سه سطح لیگنوسولفونات 1) ، 2 و 3 گرم در لیتر) و دو غلظت 5 و 7 میلیگرم در لیتر ایندول بوتیریک اسید استفاده شد. هر یک ازتیمارها در تاریکی به مدت 7 روز قرارداده شدند. پس ازالقای ریشه، ریزشاخهها به محیط نمو ریشه منتقل شدند که شامل یک چهارم غلظت محیط درایور-کونیکی و ورمیکولیت بود. با افزایش میزان لیگنوسولفونات میزان ریشه زایی کاهش مییابد ولی با این حال بالاترین میزان ریشه زایی درکل تیمارهای بررسی شده در تیمار 1 گرم در لیتر لیگنوسولفونات بهدست آمد. این مطالعه اولین گزارش از ریشهزایی یک رقم گردو به نام هارتلی6 با استفاده از سینرژیست لیگنوسولفونات میباشد.

کلیدواژه ها:

ایندول بوتیریک اسید ، ریشه زایی ، سینرژیست ، کشت بافت ، گردو