تحریمهای بین المللی به مثابه ابزاری اقتصادی در جهت اعمال سیاست خارجی

زمینه و هدف: تحریم 1 ابزاری اقتصادی برای ایجاد تغییر در رفتار یک کشور است که در واقع مبتنی برنفی اصل برابری دولت ها و از ابزارهای خصومت آمیزی محسوب می گردد که توسط یک یا چند کشور علیه کشور دیگری وضع می شود و از او می خواهند تا تغییرات چشمگیر و بنیادینی را در هنجار ها،ساختارها و رفتار هایش اعمال نماید. از آنجا که تحریمهای اقتصادی هزینهای کمتر از راهاندازی جنگ دارند، به صرفه است که تا حد امکان با استفاده از اهرم های اقتصادی به هدف خود دست پیدا کنند. تحریم اقتصادی نوعی تنبیه در عرصه بینالمللاست. جمهوری اسلامی ایران از زمان تحقق، مورد تحریم های یکجانبه ایالات متحده و کشورهای غربی قرارگرفته و در طی بیش از سی سال، به مرور و در فرایندی پلکانی و تدریجی هماکنون در سختترین و جامعترین تحریم نظام بینالملل واقع شده است، لذا بررسی این تحریم ها که هدف اصلی آن مورد هدفقرار دادن نظم عمومی ایران است از منظر حقوق بینالملل نقش بسزایی خواهد داشت.روش تحقیق: شیوه پژوهش حاضر مبتنی بر روش توصیفی- تحلیلی و استفاده از منابع کتابخانه ای می باشد. یافته ها: متاسفانه برخی کشورها مانند آمریکا و گروهی از کشورها یعنی اتحادیه اروپا، نه تنها فراتر ازقطعنامه های تحریمی شورای امنیت عمل نموده اند، بلکه به وضع تحریم های یکجانبه علیه جمهوری اسلامی ایران نیز اقدام کرده اند. نتیجه گیری: دولت های قدرتمند همچون آمریکا، به دنبال متوقف ساختن انرژی هستهای ایران نیستند و هدف اصلی آن ها صرفا اعمال سیاست خارجی خود در ایران است، لذا از تحریم های اقتصادی، استفاده ابزاری می کنند

کلیدواژه ها:

تحریم ، اقدام یکجانبه ، شورای امنیت ، انرژی هستهای ، حقوق بینالملل