واکاوی فصاحت و بلاغت امام علی (ع) بر اساس دو خطبه مونقه و بی نقطه

یکی از ویژگیهای بسیار مهم زبان عربی، فصاحت و بلاغت است. رساترین و بلیغ ترین خطبه ها از اوان ظهور اسلام تاکنون در زبان و ادبیاتعرب متعلق به حضرت علی (ع) میباشد. ایشان الگوی تمامی فصحاء و سخنوران است. دو خطبه مونقه و بی نقطه امام علی (ع) در منابع روایی و حدیثی معتبر ذکر شده، هرچند که سیدرضی آن دو را جمعآوری نکرده است. یکی از این راویان مورد وثوق، ابن ابی الحدید معتزلی است. در این پژوهش فصاحت و بلاغت امام علی (ع) بر مبنای دو خطبه مونقه و بینقطه مورد بررسی قرار گرفته است. روش تحقیق این پژوهش، از نوع کتابخانهای و نتایج به صورت توصیفی- تحلیلی ارایه شده است. همه مولفه های فصاحت و بلاغت در کلام حضرت وجود دارد. فصاحت و بلاغت این دو خطبه با محتوای آن هماهنگ و همسو است. هیچ یک از عیوب فصاحت و بلاغت در این دو خطبه وجود ندارد و شیوه بیان آن حضرت، سهل و ممتنع میباشد. درونمایه این دو خطبه، توحید و معارف الهی است و صنایع ادبی سجع، نغمه حروف، ترصیع، موازنه، تضاد و. . . سبب ارتقاء بلاغت کلام ایشان شده است.

کلیدواژه ها:

امام علی (ع) ، خطبه مونقه و بی نقطه ، فصاحت و بلاغت.