بررسی انطباق نگرش و عملکرد برون مرزی ایران در کشورهای اسلامی منطقه مطابق با اصل 154 قانون اساسی و نمونه های موردی آن

مداخلات بشردوستانه از بحثهای بسیار مهمی است که موافقین و مخالفین زیادی دارد . قابل کر است که با توجه به تهدیدهایی که امروزه صلح و امنیت بین المللی را تحت تاثیر قرار می دهند، پذیرش مداخلات بشردوستانه، یک ابزار ضروری برای حفاظت از صلح و امنیت بین المللی است. اگرچه از نظر قوانین و مقررات لازم الاجرای بین المللی مانند منشور ملل متحد، توسل به زور از طریق مداخلات بشردوستانه مجاز شمرده نشده است و حتی مغایر با اصل حاکمیت دانسته شده، این چنین به نظر می رسد که تسکین آلام بشر بر اصل حاکمیت دولت اولویت یافته، و موضع جامعه بینالمللی در مورد مداخله بشردوستانه تغییر کرده باشد. حال سیوال اینجاست که با توجه به قواعد حاکم بر حقوق بین الملل مداخله بشردوستانه، آیا مداخلات ایران در منطقه منطبق با اصل 154 است و آیا این مداخلات اصول و قوانین بین المللی را نقض میکند به نظر میرسد که مداخلات بشردوستانه می توانند در شرایط استثنایی و تنها به عنوان آخرین حربه ابزاری مناسب برای ایجاد صلح و ثبات و امنیت باشد. البته این ابزار باید منطبق با حقوق بین الملل و فارغ از اندیشه ها و جانبداریهای سیاسی به کار گرفته شوند تا بتوانند نتایج مطلوب را به بار بیاورند.

کلیدواژه ها:

سیاست خارجی ، قانون اساسی ، اصل 154 ، اصل عدم مداخله