اثر تنش آبی بر روند تغییرات پرولین، قندهای محلول، محتوای نسبی آب و پروتیین های محلول برگ دو گونه گل جعفری

تنش خشکی یکی از مهم ترین تنشهای محیطی در بخش کشاورزی و مدیریت فضای سبز شهری به شمار می آید. تحقیقات گذشته در زمینه تنش آبی بیانگر اثرات منفی آن بر خصوصیات مرفولوژیکی، فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی گیاهان میباشد. بر این اساس، پژوهشی بهمنظور بررسی اثر سطوح مختلف کم آبی 100) به عنوان شاهد، 75 و 50 درصد پتانسیل تبخیر و تعرق ((ETcrop) بر روند تغییرات پرولین، قندهای محلول کل، محتوای آب نسبی و میزان پروتیین های محلول برگ در دو گونه گل جعفری (فرانسوی و آفریقایی) بهصورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار به اجرا درآمد. نتایج نشان داد با افزایش سطوح کم آبی بر میزان پرولین و قندهای محلول کل برگ افزوده و روند تغییرات این صفات باگذشت زمان افزایش یافت، بهطوریکه در 43 روز پس از اعمال تیمار خشکی میزان پرولین برگ در تیمار آبیاری 50 درصد ETc، در مقایسه با تیمارهای شاهد و تیمار آبیاری 75 درصد ETc به ترتیب 2/64 و 1/35 برابر افزایش یافت و بیشترین میزان پرولین برگ و قندهای محلول کل برگ مربوط به تیمار 50 درصد ETc بود. همچنین نتایج نشان داد میزان پروتیینهای محلول برگ و میزان محتوای نسبی آب برگ نیز با کم شدن سطح آبیاری کاهش یافت، بهگونهای که کمترین میزان محتوای نسبی آب برگ و میزان پروتیینهای محلول برگ در تیمار 50 درصد ETc مشاهده شد . به طور کلی به دلیل عدم معنادار بودن شاخصهای اندازه گیری شده بین تیمار شاهد و 75 درصد ETc، می توان انتظار داشت که با کاهش 25 درصدی نیاز آبی گل جعفری در جهت مدیریت بهینه آب در فضای سبز گام برداشت.

کلیدواژه ها:

آبیاری ، پتانسیل تبخیر و تعرق ، کم آبی