مدیریت تداخل در شبکه های رادیوشناختگر با استفاده از شکل دهی پرتو همکارانه تحت اطلاعات غیر دقیق کانال

در این مقاله، مدلی واقعی تر از شبکه های رادیو شناختگر همکارانه معرفی می گردد. در مدل پیشنهادی، ارسال اطلاعات در دو مرحله صورت می گیرد. در مرحله ی اول که فرض میشود لینک کاربر اولیه غیرفعال است، چندین کاربر ثانویه قادرند اطلاعات خودشان را به طور همزمان به سمت شبکه ی رله پخش نمایند. در مرحله ی دوم که فعال یا غیر فعال بودن لینک کاربر اولیه اهمیتی ندارد، رله هایی که اطلاعات را به درستی آشکار نموده اند، از یک روش شکل دهی پرتو همکارانه ی پیشنهادی بهره گرفته و آنها را به سمت مقصد مورد نظر ارسال میکنند. فرض شده است که اطلاعات حالت کانال بین شبکه ی رله و گیرنده ی اولیه در اختیار رله ها نیست و رله ها فقط تخمینی از این اطلاعات را در اختیار دارند. روش شکل دهی پرتو همکارانه ی پیشنهادی سبب میشود توان سیگنال دریافتی در مقصد ثانویه بیشینه گردد در حالی که توان تداخل بعلاوه ی نویز دریافتی در کاربرد اولیه را زیر حد آستانه ی مشخصی نگه میدارد. نتایج حاصل از شبیه سازی اعتبار مدل پیشنهادی را تایید می کنند. همچنین روش شکل دهی پرتو همکارانه ی پیشنهادی در مقایسه با روش ZFBF عملکرد بهتری از خود نشان می دهد و علاوه بر این در برابر خطای تخمین کانال نیز مقاوم است؛ حتی اگر خطای تخمین کانال بیشینه گردد

کلیدواژه ها:

رادیو شناختگر ، شکل دهی پرتو همکارانه ، مدیریت تداخل ، خطای تخمین کانال ، شبکه ی رله.