سنجش میزان محرومیت مناطق آموزش وپرورش استان اردبیل و ارائه راهبردهای به منظور نیل به توسعه پایدار آموزشی

هدف از پژوهش حاضر که از نوع توصیفی تحلیلی بوده، بررسی و سنجش سطح توسعه یافتگی و تبیین شکاف بین شهرستان های استان اردبیل به لحاظ برخورداری از شاخص های آموزشی است.اطلاعات تعداد 53 شاخص در قالب امکانات فیزیکی فضاهای آموزشی و پرورشی، امکانات علمی- آموزشی دانش آموزی، پیشرفت تحصیلی دانش آموزان، شاخص های بهره وری اقتصادی، شاخص های منابع انسانی با مراجعه به سالنامه آماری و به صورت کتابخانه ای و شاخص های نهادی، شاخص های غیر شناختی و شاخص های فرایندی نیز از طریق پرسشنامه جمع آوری شده است. اطلاعات موردنیاز از آموزش وپرورش استان، سرشماری های عمومی نفوس و مسکن، سالنامه های آماری، اطلاعات رایانه ای مرکز آمار ایران جمع آوری شده است. برای انجام محاسبات از نرم افزار رایانه ای SPSS ورژن 20 و Excel2016 استفاده شده است. با استفاده از مدل های ویکور و روش وزن دهی آنتروپی به رتبه بندی مناطق آموزش وپرورش استان مبادرت گردیده است سپس از طریق مدل های پیشرفته آماری همچون تحلیل رگرسیونی و تحلیل واریانس و با استفاده از فرآیند تحلیل شبکه ای ANP به تجزیه وتحلیل عوامل موثر بر توسعه مناطق آموزش وپرورش استان اردبیل پرداخته شده است و درنهایت تاثیرگذارترین شاخص ها مشخص شدند. بر اساس یافته ها شهر اردبیل ازنظر توسعه یافتگی در رتبه اول و شهر اصلاندوز در رتبه آخر قرار گرفته است

کلیدواژه ها:

آموزش وپرورش ، توسعه پایدار ، محرومیت