بررسی عوامل موثر بر اتکای بانک ها به منابع بانک مرکزی با استفاده از روش GMM

بانک مرکزی به عنوان تنظیم کننده نظام پولی و اعتباری کشور، نقش وام دهنده نهایی به بانکها، بهمنظور حمایت از آنها، برای جلوگیری از کسری نقدینگی و بحرانهای مالی را به عهده دارد. هدف از این تحقیق بررسی عوامل درونی بانک، که بر میزان اتکای آن بانک به منابع بانک مرکزی تاثیر میگذارد، است. به منظور محاسبه میزان اتکای بانکها به منابع بانک مرکزی، از شاخص نسبت بدهی به بانک مرکزی به مطالبات از بانک مرکزی استفاده شدهاست. نتایج حاصل از تخمین مدل پانل پویا به روش گشتاورهای تعمیم یافته (GMM)، برای 27 بانک در ایران طی سالهای 1385- 1394، نشان میدهد که سرمایه و نقدینگی بانکها اثر منفی و معنیدار و نسبت تسهیلات به سپرده اثر مثبت و معنیدار بر میزان اتکاء به منابع بانک مرکزی دارد.

کلیدواژه ها:

اتکاء بانکها به منابع بانک مرکزی ، نسبتهای مالی ، روش GMM ، وام دهنده نهایی